Nerwica natręctw (OCD) – objawy i leczenie natrętnych myśli

Nerwica natręctw, czyli zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (OCD), jest przewlekłą chorobą psychiczną, która często występuje równocześnie z lękiem, depresją lub innymi zaburzeniami psychicznymi. Osoby z OCD doświadczają natrętnych myśli, które są niechciane i powtarzają się w ich umyśle. Te myśli natrętne mogą prowadzić do uczucia niepokoju, lęku i dyskomfortu.

Aby złagodzić natrętne myśli i zneutralizować pojawiające się lęki, osoby z OCD wykonują określone rytuały lub zachowania kompulsywne. Te powtarzające się zachowania mogą obejmować czynności takie jak mycie rąk, sprawdzanie czy drzwi są zamknięte, długotrwałe porządkowanie lub sprawdzanie rzeczy wielokrotnie, aby uniknąć wyobrażanej katastrofy.

Objawy nerwicy natręctw mogą być różne dla różnych osób, ale istnieje kilka powszechnie występujących przejawów tego zaburzenia. Przykłady objawów nerwicy natręctw mogą obejmować:

1. Myśli natrętne - powtarzające się, niechciane myśli, które mogą dotyczyć różnych tematów, takich jak agresja, obsesja na punkcie czystości, religia lub symetria.
2. Kompulsje myślowe - powtarzające się myśli, które sprawiają, że osoby z OCD czują się zobowiązane do myślenia w określony sposób lub udzielania odpowiedzi na konkretne pytania.
3. Kompulsje ruchowe - powtarzające się ruchy lub czynności, takie jak skakanie, dotykanie czy liczenie, które osoby z OCD wykonują w sposób rutynowy w celu złagodzenia natrętnych myśli.
4. Obawy dotyczące zanieczyszczenia - nadmierne mycie rąk lub czyszczenie przedmiotów z obawy przed zarazkami lub zanieczyszczeniami.
5. Obawy dotyczące porządku - konieczność utrzymania określonego porządku, symetrii lub precyzji w codziennym życiu.

W przypadku nerwicy natręctw myślowych, osoby dotknięte OCD doświadczają natrętnych myśli lub obaw przychodzących do ich umysłu, które są irracjonalne i przesadzone. Te myśli są niechciane, ale są trudne do kontrolowania, co prowadzi do silnego niepokoju, lęku i dyskomfortu.

Charakterystyczne cechy nerwicy natręctw myślowych to:

• Powtarzające się natrętne myśli na temat agresji, odrzucenia, czystości, religii lub innych tematów.
• Przeświadczenie, że te myśli mówią coś o charakterze lub osobowości osoby z OCD, mimo że nie są one zgodne z ich prawdziwymi wartościami.
• Próby neutralizacji natrętnych myśli, takie jak unikanie konkretnej sytuacji, powtarzanie w myślach pewnych fraz lub liczenie w myślach.

Przykłady myśli natrętnych w nerwicy natręctw myślowych mogą być skrajnie różnorodne i różnią się w zależności od osoby dotkniętej tym zaburzeniem. Oto kilka typowych przykładów myśli natrętnych często występujących w nerwicach natręctw myślowych:

1. Myśli agresywne - np. myśli o skrzywdzeniu innych osób lub siebie.
2. Myśli o nieczystości - np. obawy przed zarazkami, brudem lub zanieczyszczeniami.
3. Myśli o religii - np. obawy o to, że osoba popełni jakąś bluźnierczą czynność.
4. Myśli o symetrii - np. konieczność, aby wszystkie rzeczy były ułożone w odpowiedniej kolejności lub były symetryczne.
5. Myśli dotyczące obawnych scenariuszy - np. myśli o możliwych katastrofach lub tragediach.

W przypadku nerwicy natręctw myślowych, te myśli są niechciane, a osoby z OCD zazwyczaj są świadome irracjonalności tych myśli. Jednakże, wciąż odczuwają silny lęk i potrzebę neutralizowania tych myśli poprzez kompulsje lub unikanie pewnych sytuacji.

Leczenie zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych jest zwykle długotrwałym procesem, który wymaga wielu różnych podejść terapeutycznych. Najczęściej stosowaną metodą jest terapia poznawczo-behawioralna (CBT), która skupia się na zmienianiu myśli i zachowań związanych z obsesją i kompulsją. W ramach terapii CBT pacjenci uczą się identyfikować myśli obsesyjne oraz odczuć, które je towarzyszą, a następnie stopniowo nabywają umiejętność kontrolowania i zmniejszania takich myśli. Kolejnym składnikiem leczenia jest farmakoterapia, która polega na podawaniu pacjentowi określonych leków, zwykle selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Leki te przyczyniają się do złagodzenia objawów obsesyjno-kompulsyjnych poprzez regulację poziomu serotoniny w mózgu. Istnieją również inne formy terapii, takie jak terapia grupowa i terapia poznawcza oparta na uważności, które mogą wspierać proces leczenia i zwiększyć skuteczność terapii CBT. W niektórych przypadkach, gdy standardowe metody leczenia nie przynoszą poprawy lub objawy są bardzo ciężkie, może być konieczne leczenie szpitalne.