Osoby cierpiący na nadwagę i otyłość mogą mieć problemy z sercem, zaburzenia hormonalne, osłabioną wytrzymałość, duszności, osłabioną koncentrację, a także zmagać się z niską pewnością siebie. Ponadto w dzisiejszych czasach wygląd może wpływać również na kontakty międzyludzkie.

Człowiek zmagający się z najprogramowanymi kilogramami (dla którego jest to istotnym problemem) nie zawsze potrafi stworzyć pozytywny wizerunek własnej osoby. Wystąpić może, więc u niego mniejsza pewność siebie, niższą samoocenę, pojawiające się negatywne myśli, że życie traci sens.

Osoby, (a w szczególności dzieci) otyłe bywają wyśmiewane. Docinki słowne, śmianie się wyzywanie przez rówieśników może zwiększyć m.in. zaburzenia odżywiania, brak pewności siebie. uczucie lęku i niepokoju. Prowadzić to może do wystąpienia depresji, dlatego warto porozmawiać na ten temat z dziećmi, żeby szanowały wszystkie osoby i zamiast sprawiać komuś przykrość poprawiały samopoczucie swoich koleżanek oraz kolegów.

Ponadto zaburzenia depresyjne mogą także prowadzić problemów z nadmierną masą ciała. Na powstanie nadwagi lub otyłości znaczący wpływają mają medykamenty przyjmowane w leczeniu zaburzeń afektywnych. Niektóre leki przeciwdepresyjne mogą nieść za sobą skutki uboczne i powodować nasilenie zaburzeń odżywiania, czyli m.in związanych z otyłością. Związek pomiędzy depresją, a otyłością jest, więc bardzo wiążący.

Zaobserwować możemy tutaj tzw. błędne koło. Depresja i otyłość często jest czynnikiem odpowiedzialnym za powstanie depresji. Zbyt wysokie i nie prawidłowe bmi dla dużej części ludzi jest istotnym problem powodującym wycofanie z życia społecznego, frustrację zmieniającą się w poczucie winy, a to z kolei prowadzić może do zaburzeń na tle psychicznym.

Depresja może prowadzić do rozwoju zarówno otyłości jak i innych zaburzeń odżywiania. Wynikać to może m.in z przyjmowania leków.

Za współwystępowanie otyłości, depresji, zaburzeń nastroju odpowiedzialnych jest wiele czynników. Pierwszym z nich są niektóre z przyjmowanych leków przeciwdepresyjnych, których skutkiem ubocznym jest zwiększenie masy ciała. Część z leków wykorzystywanych w terapii chorób związanych z otyłością może natomiast wywoływać objawy depresji.

Ponadto warto wiedzieć o wspólnych dla otyłości oraz depresjii wzorców współwystępowania z innymi problemami medycznymi taki jak np.: zaburzenia jedzenia, czy pewne grupy chorób somatycznych. Do zaburzeń jedzenia powiązanych często z otyłością oraz depresją zaliczają się: bulimia i zespół gwałtownego objadania się. Choroby ogólnomedyczne stanowiące główne przyczyny zgonów u osób z depresją i otyłością to: choroba niedokrwienna serca, nadciśnienie tętnicze oraz cukrzyca typu 2. Biologiczne podstawy otyłości i depresji to natomiast między innymi zaburzenia czynności osi podwzgórze podwzgórze – przysadka – nadnercza, a także ośrodkowego przekaźnictwa serotoninergicznego, noradrenergicznego, czy dopaminergicznego.

Osoba otyła często nie potrafi wygrać walki ze swoją chorobą, a negatywne oceny ze strony otoczenia, presja, i brak wiary w siebie prowadzą do poważnych chorób psychicznych. Problemy z nadwagą mogą mieć podłoże genetyczne, i pomimo wszelkich starań, aktywności fizycznej, zdrowych nawyków żywieniowych walka z nadprogramowymi kilogramami wydaje się nie mieć końca. Nie zadawalające nas ciało powoduje zmiany w myśleniu i brak poprawy samopoczucia. Następuje wtedy frustracja i w sferze psychicznej psychicznej otyłej osoby zachodzą niepokojące zmiany.

Bardzo ważna jest, więc profilaktyka i świadomość problemów związanych z otyłością i depresją. Obie te choroby są niebezpieczne dla zdrowia, a nawet i życia. Niezwykle istotne jest wykrycie objawów w początkowej fazie tych schorzeń i udanie się do odpowiednich specjalistów. Przeprowadzą oni pacjenta przez najlepsze dla niego leczenie oraz pomogą wrócić do zdrowia.