SIBO to skrót od nazwy "small intestinal bacterial overgrowth", co oznacza zbyt duży rozrost bakterii w jelicie cienkim. Przy prawidłowej flory bakteryjnej w jelicie, bakterie są obecne głównie w jelicie grubym, gdzie są odpowiedzialne za trawienie błonnika pokarmowego. W przypadku SIBO, bakterie gromadzą się w nadmiernych ilościach w jelicie cienkim, gdzie nie powinny występować w dużych ilościach, co prowadzi do zaburzeń trawienia i wchłaniania składników pokarmowych.

SIBO może wynikać ze zmniejszonej motoryki jelitowej, co sprzyja gromadzeniu się bakterii w jelicie cienkim. Inną przyczyną SIBO mogą być zaburzenia układu odpornościowego jelit, które prowadzą do nadmiernego rozrostu bakterii jelitowych. Nieprawidłowa dieta, szczególnie wysoko węglowodanowa dieta, również może powodować SIBO poprzez dostarczanie odpowiedniego pożywienia dla bakterii jelitowych. W niektórych przypadkach, choroby przewlekłe, takie jak choroba Crohna i zespół jelita drażliwego, również są związane z występowaniem SIBO.

Objawy SIBO są zwykle związane z zaburzeniami trawienia i wchłaniania składników pokarmowych. Wśród objawów SIBO są m.in.:

• Wzdęcia i bóle brzucha
• Wymioty i nudności
• Biegunka lub zaparcia
• Bóle głowy
• Spadek masy ciała

Objawy te są często mylone z innymi chorobami jelitowymi, dlatego ważne jest przeprowadzenie testów i diagnozy u lekarza gastroenterologa specjalizującego się w chorobach jelitowych.

Diagnostyka SIBO polega na przeprowadzeniu testów, które pomogą ustalić zbyt dużą ilość bakterii w jelicie cienkim. Najczęściej stosowanym testem jest test oddechowy, który polega na wykryciu związku w wydychanym powietrzu, który powstaje podczas trawienia. Leczenie SIBO polega na wyeliminowaniu przyczyny choroby. W przypadku zbyt dużego rozrostu bakterii, stosuje się antybiotyki, które zwalczają bakterie jelitowe. W wyniku odpowiedniego leczenia objawy SIBO mogą być zredukowane, a funkcjonowanie jelit poprawione.

Dieta w SIBO odgrywa ważną rolę w leczeniu choroby. Ważne jest przestrzeganie diety niskowęglowodanowej, ponieważ bakterie jelitowe odżywiają się węglowodanami, które mogą wzmacniać SIBO. Ważne jest spożywanie białka, których bakterie jelitowe nie potrzebują, ziołowych herbat, ostryg, jajek oraz warzyw z grupy kapustnych. Warto także spożywać produkty bogate w błonnik pokarmowy, jak owoce i warzywa. W trakcie diety należy unikać produktów mlecznych, cukru, słodkich trunek, makaronów, ryżu, pieczywa, musli, owoców suszonych oraz słodyczy.

SIBO to choroba jelitowa, która wymaga skomplikowanego leczenia. Leczenie SIBO musi być kontrolowane przez specjalisty, który wykorzysta testy diagnostyczne, leki i odpowiednią dietę, aby zminimalizować objawy choroby. Działanie terapeutyczne obejmuje wybieranie różnych strategii diety, antybiotyków i związków prokinetycznych, które zwiększają motorykę jelitową. Jednocześnie pacjent musi zachować cierpliwość, ponieważ leczenie SIBO jest procesem, który wymaga czasu i zaangażowania.

Wodorowy test oddechowy jest integralną częścią diagnozy zespołu jelita drażliwego (IBS) i mogą być również stosowane w diagnostyce innych schorzeń przewodu pokarmowego. Badanie polega na monitorowaniu stężenia wodórku w wydychanym powietrzu pacjenta po wcześniejszym podaniu substancji fermentującej. Wodór powstaje podczas fermentacji nadmiaru węglowodanów przez bakterie jelitowe. W przypadku SIBO, czyli zespołu nadmiernego wzrostu bakterii w jelicie cienkim, produkowany jest większy niż normalny ilość wodórku, co może prowadzić do objawów jak wzdęcia, bóle brzucha, biegunka czy zaparcia. Test oddechowy jest bezpieczny, nieinwazyjny i stosunkowo tani. Pozytywny wynik testu oddechowego wskazuje na obecność SIBO i pozwala na wdrożenie odpowiedniego leczenia, które może obejmować zarówno farmakoterapię, jak i modyfikację diety. Regularne wykonywanie testu oddechowego po leczeniu pozwala również na monitorowanie skuteczności terapii oraz określenie ewentualnych nawrotów.