Choroba lokomocyjna u dorosłych jest spowodowana przez nieprawidłowe sygnały przewodzone przez układ równowagi. Podczas jazdy w pojeździe mózg odbiera sprzeczne informacje z narządu przedsionkowego (odpowiedzialnego za równowagę) oraz narządów wzroku i dotyku. To właśnie te sprzeczne sygnały prowadzą do choroby lokomocyjnej. Objawia się ona nudnościami, wymiotami, zawrotami głowy i potliwością.

Często stosowaną metodą łagodzenia dolegliwości związanych z chorobą lokomocyjną u dorosłych jest stosowanie preparatów zawierających dimenhydrynat lub meklozynę. Te leki pomagają w redukcji nudności, wymiotów i zawrotów głowy. Zaleca się jednak konsultację z lekarzem przed zastosowaniem tych preparatów, ponieważ mogą powodować niepożądane skutki uboczne, takie jak senność lub suchość w ustach.

W części przypadków przeciwwskazane jest stosowanie tabletek przeciwwymiotnych. W tym wypadku zaleca się skorzystanie z innych dostępnych metod.

Choroba lokomocyjna występuje również u dzieci, jest to jednak zjawisko mniej znane niż u dorosłych. Dzieci uczęszczające do przedszkola, szkoły podstawowej lub starsze dorastające dzieci mogą mieć problemy z chorobą lokomocyjną, zwłaszcza podczas dalszych podróży.

Aby zapobiec chorobie lokomocyjnej u dzieci, zaleca się dawkowanie leków na chorobę lokomocyjną zgodnie z wagą dziecka (najlepiej po konsultacji z lekarzem). Bardzo ważne jest także regularne podawanie dziecku wody, aby zapobiec odwodnieniu organizmu.

Inne skuteczne sposoby łagodzenia dolegliwości związanych z chorobą lokomocyjną u dzieci to gry planszowe lub elektroniczne, które pomagają skupić uwagę dziecka poza samą jazdą oraz słuchanie muzyki bądź audiobooków.

Dostępne bez recepty preparaty z dimenhydrinatem lub meklozyną są stosowane przez wiele osób podróżujących w celu łagodzenia objawów choroby lokomocyjnej. Ich stosowanie jest stosunkowo bezpieczne i ma skuteczność w łagodzeniu symptomów choroby.

Ważne jest jednak, aby przestrzegać zaleceń dotyczących dawkowania preparatów oraz nie przekraczać dawki zalecanej przez producenta. Przyjmowanie większej dawki leku niż zalecana może prowadzić do poważnych skutków ubocznych.

Plastry na chorobę lokomocyjną to praktyczne rozwiązanie dla osób, które nie chcą lub nie mogą stosować tabletek przeciwwymiotnych. Plastry te działają poprzez uwalnianie składników aktywnych (takich jak scopolamina) w rejon okolicy barku, co przyczynia się do łagodzenia symptomów choroby.

Istnieją jednak pewne przeciwwskazania do stosowania plastrów na chorobę lokomocyjną, w tym uczulenie na składniki leku oraz choroby, takie jak jaskra lub refluks żołądkowo-przełykowy.

Opaski na chorobę lokomocyjną to elastyczne opaski, które należy nosić na nadgarstku. Ich działanie polega na stymulacji akupresurowej punktu Nei-Kuan mieszczącego się na małżowinie ucha. Opaski są skuteczne w łagodzeniu objawów choroby lokomocyjnej, zwłaszcza nudności i wymiotów.

Zaklejanie pępka to metoda stosowana w medycynie ludowej, która ma łagodzić objawy choroby lokomocyjnej. Polega to na naklejeniu taśmy na pępkowym punkcie umiejscowionym na dole brzucha.

Nie ma jednak dostępnych badań naukowych potwierdzających skuteczność tej metody w łagodzeniu symptomów choroby lokomocyjnej. Co więcej, niektóre osoby mogą mieć uczulenie na klej, którym jest przylepiona taśma.

Jak widać, istnieją różne sposoby łagodzenia objawów choroby lokomocyjnej. Najlepiej jednak wybierać te, które są dla nas najbezpieczniejsze i najskuteczniejsze. Przed zastosowaniem takiej metody zawsze warto skonsultować się z lekarzem.