Aktywność ruchowa wykonywana przez osoby chore na nowotwory do niedawna wzbudzała wątpliwości oraz obawy. Takie obawy były i są związane z przeświadczeniem o negatywnym wpływie regularnej aktywności fizycznej na obniżenie odporności organizmu, czy nasilenie skutków ubocznych leczenia onkologicznego, do których należą np.: zaburzenia czynności układu krążenia, osłabienie struktury kości oraz ich złamań. Znacząca była tutaj również zła kondycja psychofizyczna chorych, a także ich niechęć do wykonywania ćwiczeń fizycznych.

Okazało się jednak, że to właśnie unikanie wysiłku fizycznego nasila skutki uboczne leczenia nowotworów, przy czym obniża ich skuteczność. Podejmowanie aktywności fizycznej jest, więc skuteczną metodą przywracania sprawności psychofizycznej osób chorych na nowotwory. To, że ćwiczenie mogą pomóc i pomagają w walce z rakiem potwierdzają przykłady wyczynowych sportowców, którzy chorowali na raka, należą do nich m.in: hokeista Mario Lemieux, kajakarka Aneta Konieczna, tenisistka Alisa Klejbanowea oraz piłkarz Jose Molin.

Aktywność fizyczna o umiarkowanej intensywności zalecana jest również przy chemioterapii, czy radioterapii. W tym przypadku wskazana formą ruchu będą ćwiczenia w formie interwałowej. Chorzy na nowotwory, np. zmagający się z rakiem piersi, czy rakiem jelita grubego mogą wykonywać także ćwiczenia siłowe. Powinny jednak one wykorzystywać od 50 do 70 proc. maksymalnego obciążenia, które dana osoba jest w stanie pokonać. Najbardziej polecanym programem dla pacjentek i pacjentów zmagających się z nowotworem, jest połączenie ćwiczeń wytrzymałościowych, wykonywanych trzy razy w tygodniu wraz z ćwiczeniami siłowymi wykonywanymi dwa razy w tygodniu.

Należy wiedzieć, że ćwiczenia fizyczne poprawiają sprawność psychofizyczną. Ponadto ułatwiają oraz przyspieszają powrót do pełnej aktywności życiowej. Wspomagają one również leczenie choroby nowotworowej, poprzez zwiększanie odporności organizmu i poprawiają stan psychiczny. Według wszystkie badań, osoby aktywne oraz sprawne fizycznie mają mniejsze, nawet o 50 proc., ryzyko wystąpienia raka, jego nawrotu, czy przedwczesnej śmierci. Takie korzyści można uzyskać poprzez systematyczną aktywność fizyczną o wydatku energetycznym co najmniej 1000 kcal tygodniowo albo wykonując co najmniej 12 tys. kroków dziennie, czy uprawiając nordic walking.

Warto wiedzieć, że chociaż nie ma bezwzględnych przeciwwskazań co do ćwiczeń fizycznych chorych, to istnieją określone ograniczenia. Zaliczają się do nich następujące zasady:

• w przypadku wystąpienie anemii nie są wskazane ćwiczenia fizyczne w formie ciągłej, tylko w formie interwałowej
• osoby z niskim poziomem płytek krwi nie powinny wykonywać ćwiczeń zwiększających ryzyko urazu, np. gier zespołowych
• wystąpienie neutropeni wyklucza wykonywanie ćwiczeń fizycznych w warunkach narażających na infekcje, np. ćwiczeń w wodzie, w kilkuosobowych grupach, czy na świeżym powietrzu w zimie
• przez okres sześciu miesięcy po zakończeniu leczeniu raka odbytnicy albo prostaty nie należy jeździć na rowerze
• osoby z osteoporozą nie powinny wykonywać ćwiczeń z dużymi obciążeniami
• osoby z zaburzeniami koordynacji nie powinny wykonywać ćwiczeń w pozycji stojącej, czyli np. marszu na bieżni mechanicznej

Jeśli chcesz się dowiedzieć co zmniejsza ryzyko zachorowania raka piersi i jak powinna wyglądać odpowiednia profilaktyka zdrowotna, to zapraszamy Cię do dołączenia do platformy edukacyjnej BezTabletek.pl. Dowiedz się czy dzięki odpowiedniej masie ciała i zwiększonej aktywności fizycznej można poprawić jakość życia. Jedna płatność = dożywotni dostęp.