Anoreksja, znana również jako anoreksja nervosa, jest poważnym zaburzeniem odżywiania, które charakteryzuje się niekontrolowanym lękiem przed przybieraniem na wadze i obsesyjnym dążeniem do utraty wagi. Osoby cierpiące na anoreksję stosują rygorystyczne diety, ograniczają spożycie kalorii, a także angażują się w nadmierne ćwiczenia fizyczne. Choroba ta często prowadzi do wyniszczenia organizmu i poważnych problemów zdrowotnych.

Anoreksja to nie tylko zaburzenie związane z jedzeniem, ale także z zaburzeniami psychicznymi. Osoby cierpiące na anoreksję często mają negatywne przekonania dotyczące swojego wyglądu i wagi, co prowadzi do zakłócenia postrzegania własnego ciała. Cierpiący na anoreksję odczuwają silną potrzebę utraty wagi, nawet jeśli są już nieodpowiednio szczupłe. Często mają niskie poczucie własnej wartości i są silnie skoncentrowani na swoim wyglądzie zewnętrznym.

Pierwsze objawy anoreksji mogą być trudne do zauważenia, ponieważ choroba stopniowo się rozwija i często jest ukrywana przez osoby chore. Jednak istnieją pewne sygnały, na które można zwrócić uwagę. Osoby cierpiące na anoreksję często mają obsesję na punkcie utraty wagi i wyglądu ciała. Mogą być nadmiernie zainteresowane dietami, liczeniem kalorii i kontrolą jedzenia. Mogą też unikać spożywania pokarmów, szczególnie tych bogatych w kalorie. Osoby anorektyczne często stają się nadmiernie wyczulone na komentarze dotyczące ich wyglądu i wagę, a także stają się izolowane społecznie. Mogą narzekać na uczucie zimna, zmęczenie, osłabienie i nieregularne miesiączki. Ważne jest zauważenie tych objawów i jak najszybsze podjęcie działań w celu uzyskania pomocy medycznej, ponieważ anoreksja może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych i nawet śmierci. 

Przyczyny anoreksji są złożone i wynikają z interakcji wielu czynników biologicznych, psychologicznych i społecznych. Niektóre z najczęstszych przyczyn anoreksji to:

• Czynniki genetyczne: Istnieje dowód na tendencję do występowania anoreksji w rodzinach, co sugeruje obecność czynników genetycznych predysponujących do choroby.
• Czynniki psychologiczne: Osoby z anoreksją często mają niskie poczucie własnej wartości, cechuje je perfekcjonizm i niezadowolenie z własnego ciała. Często są one silnie związane z kontrolą i osiągnięciami.
• Czynniki społeczne: Media, które promują szczupłe ciała jako ideał piękna, mogą wpływać na rozwój anoreksji. Dodatkowo, czynniki takie jak presja grupy rówieśniczej, trudności w radzeniu sobie ze stresem i trudnościami emocjonalnymi mogą również przyczyniać się do rozwoju tej choroby.

Anoreksja może występować u osób w różnym wieku, w tym u dzieci. U dzieci anoreksja może być spowodowana wieloma czynnikami. Jednym z nich może być presja społeczna, zwłaszcza w okresie pokwitania, kiedy dzieci są bardziej podatne na wpływ rówieśników i mediów. Dodatkowo, dzieci mogą przeżywać silny stres związanym z nauką, relacjami z rówieśnikami i oczekiwaniami ze strony rodziny. W rezultacie, dzieci mogą zacząć ograniczać jedzenie, aby uzyskać kontrolę nad swoim życiem i spełnić oczekiwania otoczenia.

Leczenie anoreksji wymaga kompleksowego podejścia i jest zazwyczaj długotrwałe. Istnieje wiele możliwości leczenia i terapii, które mogą pomóc osobom cierpiącym na anoreksję. Oto niektóre z nich:

• Terapia poznawczo-behawioralna (TPB): Jest to jedna z najbardziej skutecznych terapii stosowanych w leczeniu anoreksji. Terapia ta pomaga osobom cierpiącym na anoreksję w identyfikacji i zmianie myśli i zachowań, które przyczyniają się do utrzymania zaburzenia. Celem TPB jest nauczenie zdrowych nawyków żywieniowych, poprawa poczucia własnej wartości i radzenie sobie z trudnościami emocjonalnymi.
• Terapia rodzinna: W leczeniu anoreksji u dzieci i młodzieży, terapia rodzinna jest często skutecznym podejściem. Pomaga w lepszym zrozumieniu rodzinnego kontekstu, który może przyczyniać się do rozwoju anoreksji, oraz w budowaniu zdrowych relacji rodzinnych, które wspierają zdrowe nawyki żywieniowe.
• Terapia farmakologiczna: W niektórych przypadkach lekarz może zalecić farmakoterapię, taką jak leki przeciwlękowe lub przeciwdepresyjne, aby pomóc w zarządzaniu objawami towarzyszącymi anoreksji, takimi jak lęk i depresja.

Ważne jest, aby pamiętać, że leczenie anoreksji wymaga indywidualnego podejścia. W przypadku podejrzenia lub diagnozy anoreksji, ważne jest jak najszybsze skonsultowanie się z lekarzem lub specjalistą ds. zaburzeń odżywiania.

Jeśli bliska mi osoba ma niepokojące objawy, ale twierdzi, że nic złego się z nią nie dzieje, ważne jest, aby zachować czujność. Niezależnie od tego, czy to fizyczne czy emocjonalne objawy, nie można lekceważyć zdrowia i dobrostanu bliskiej osoby. Pierwszym krokiem powinno być wyrażenie troski i zainteresowania dla jej stanu zdrowia. Zapytaj o szczegóły i wysłuchaj uważnie, co ma do powiedzenia. Pamiętaj, że niektóre osoby mogą bagatelizować swoje problemy ze zdrowiem z różnych powodów, takich jak strach, niechęć do leczenia lub nieświadomość powagi sytuacji. Nie należy przekonywać jej od razu, że jest coś nie tak, ale staraj się zdobyć jak najwięcej informacji i zachować obserwację nad jej stanem zdrowia. Jeśli objawy narastają lub są poważne, należy zachęcić ją do skonsultowania się z lekarzem lub innym specjalistą. Nie zapomnij poświęcić czasu na wsparcie emocjonalne i okazanie zainteresowania jej dobrostanem.