Zez zbieżny u dziecka występuje wtedy, gdy gałki oczne nie są skierowane równolegle, a jedno z oku skierowane jest do środka twarzy. Objawia się to utrwalonym odchyleniem jednego oka, które może być widoczne zarówno w stanie spoczynku, jak i podczas koncentracji na jakimś obiekcie. Może to wpływać na zdolność dziecka do skupienia wzroku oraz na ogólny rozwój widzenia stereoskopowego.

Leczenie zeza zbieżnego u dziecka może być wieloetapowe i obejmować różne terapie. W niektórych przypadkach stosuje się okulary korygujące wadę wzroku. W innych, wymagane mogą być ćwiczenia amblyopii, które mają na celu wzmocnienie mięśni oczu i poprawę równowagi między nimi. W skrajnych przypadkach, konieczne może być leczenie operacyjne, w którym modyfikowane są mięśnie oczu, aby przywrócić równowagę i poprawić współpracę między nimi.

Zez zbieżny u niemowlaka może być wynikiem różnych czynników. Często jest to spowodowane nieprawidłowym działaniem mięśni oczu, które powodują odchylenie jednego oka. Inną przyczyną może być niedorozwój nerwu wzrokowego lub wrodzone wady oczu.

W przypadku niemowląt, interwencje terapeutyczne mogą obejmować różne metody. Jednym z często stosowanych sposobów jest tzw. ortoptyka, czyli korygowanie wad wzroku za pomocą szkieł okularowych. Ponadto, intensywna terapia wczesna, która obejmuje stymulację wzrokową i ćwiczenia z zakresu koordynacji oczu, może przyczynić się do poprawy widzenia i redukcji zeza.

Zez zbieżny naprzemienny, zwany inaczej exoforią, jest innym typem zeza, w którym oczy naprzemiennie dryfują w kierunku nosa. Objawy tego schorzenia mogą być subtelne i obejmować zmęczenie wzroku, ból głowy, podwójne widzenie lub trudności w utrzymaniu równego wzroku na dłuższą metę.

Skuteczne leczenie zeza zbieżnego naprzemiennego może wymagać kombinacji technik terapeutycznych. Okulary mogą być stosowane, aby korygować wady wzroku, a terapia ortopadami może być niezbędna do wzmocnienia słabszego oka. Terapia wzrokowa, tak jak przy zezie zbieżnym u niemowlaka, jest również ważnym elementem terapii naprzemiennego zeza zbieżnego.

Zez zbieżny u dorosłych może mieć różne przyczyny. Może wynikać z wrodzonych wad wzroku, ale również z czynników nabytej natury, takich jak dysfunkcje mięśni oczu, uszkodzenia nerwów wzrokowych czy problemy z równowagą między oczami.

Terapie dla dorosłych z zezem zbieżnym w większości przypadków mają na celu korygowanie wad wzroku za pomocą okularów. W niektórych sytuacjach, ćwiczenia wzrokowe również mogą pomóc w poprawie stabilności oczu i zmniejszeniu zeza. W przypadkach o dużej skali lub trudnych do kontrolowania, operacje korygujące mogą być rozważane.

Zez zbieżny akomodacyjny jest szczególnym typem zeza zbieżnego, który często występuje przy patologicznej nadreakcji układu akomodacyjnego na bliższą pracę oczu. Objawy tego rodzaju zeza mogą być widoczne zwłaszcza podczas czytania, pisania lub pracy przy komputerze. Ta nadreakcja może powodować trudności w utrzymaniu równoległego widzenia na obiekty oddalone.

Leczenie zeza zbieżnego akomodacyjnego polega na korygowaniu wad wzroku za pomocą okularów, które kompensują nadmierne naprężenie układu akomodacyjnego. W niektórych przypadkach, treningi wzrokowe, mające na celu zmniejszenie nadreaktywności mięśni oczu, mogą również być skuteczną metodą terapeutyczną.