Kraniotomia jest inwazyjnym procederem chirurgicznym, który polega na usunięciu fragmentu kości czaszki w celu uzyskania dostępu do mózgu. Jest wykonywana przez neurochirurga, który specjalnie otwiera czaszkę, aby móc przeprowadzić operację na mózgu. Kraniotomia jest jedną z najczęściej stosowanych procedur w dziedzinie neurochirurgii i ma szerokie zastosowanie w leczeniu chorób mózgu, urazów, guzów, krwotoków i innych patologii neurologicznych.

Kraniotomia jest wykonywana w sytuacjach, gdy istnieje potrzeba bezpośredniego dostępu do mózgu w celu usunięcia guza, łagodzenia ucisku, zmniejszenia krwawienia, naprawy uszkodzenia mózgu lub wprowadzenia implantu. Ta procedura jest stosowana w leczeniu różnych schorzeń mózgu, takich jak guzy mózgu, malformacje naczyniowe, krwiaki, urazy głowy, guzy podstawy czaszki i infekcje. Kraniotomia może być także stosowana w celu umożliwienia przeprowadzenia elektrodyagnosticznych badań mózgu, jak np. monitoring w trakcie epilepsji.

Przed przeprowadzeniem kraniotomii pacjent jest poddawany odpowiedniemu badaniu diagnostycznemu, takiemu jak tomografia komputerowa bądź rezonans magnetyczny, które dostarczają dokładnych informacji o kondycji mózgu. Pacjent jest również poddawany odpowiedniej ocenie przedoperacyjnej, aby ocenić ogólną kondycję zdrowia i mieć pewność, że jest odpowiedni do zabiegu.

Kraniotomia jest wykonywana w warunkach przestrzegających zasad aseptyki, najczęściej w znieczuleniu ogólnym. Chirurg wykonuje nacięcie skóry i tkanek miękkich, a następnie ostrożnie usuwa fragment kości czaszki, aby uzyskać dostęp do mózgu. Po wykonaniu odpowiednich procedur, takich jak usunięcie guza, naprawa uszkodzonego mózgu bądź wprowadzenie implantu, fragment kości czaszki jest przywracany do swojego pierwotnego położenia, a nacięcia w skórze są zamykane.

Kraniotomia czołowo-skroniowa jest jednym z najczęściej stosowanych typów kraniotomii. Polega na otwarciu kości czaszki w okolicy czoła i skroni. Jest wykonywana, kiedy zachodzi potrzeba dostępu do przedniego i bocznego obszaru mózgu. To podejście umożliwia chirurgowi bezpośredni dostęp do guzów, które znajdują się w tych rejonach, a także do obszarów odpowiedzialnych za mowę i ruchy. Celem tej operacji jest usunięcie guza, rozwiązanie problemów z perfuzją mózgu, poprawa funkcji neuronalnych oraz ocena histopatologiczna próbki guza.

Kraniotomia podpotyliczna jest innym typem kraniotomii, w którym chirurg otwiera część kości czaszki znajdującą się w okolicy podpotylicznej. Jest stosowana, gdy konieczne jest uzyskanie dostępu do guzów i patologii neurologicznych zlokalizowanych w powierzchni tylnej mózgu, pnia mózgu i rdzenia kręgowego. To podejście umożliwia chirurgowi bezpośrednią operację na tych obszarach, takich jak guzy mózgu, tętniaki, torbiele i inne zmiany. Potencjalnymi korzyściami tej operacji są poprawa funkcjonowania nerwów czaszkowych, przywrócenie przepływu płynu mózgowo-rdzeniowego i poprawa ogólnego stanu zdrowia pacjenta.

Kraniotomia odbarczająca jest procedurą, w której fragment czaszki jest usunięty na stałe w celu zmniejszenia ciśnienia wewnątrzczaszkowego i umożliwienia obrzękniętemu mózgowi na rozprzestrzenienie się. Jest konieczna w przypadkach, gdy zachodzi znaczny obrzęk mózgu powodujący ucisk na struktury mózgowia. W celu zmniejszenia ciśnienia i poprawy krążenia, chirurg wykonuje kraniotomię odbarczającą, co pozwala na swobodne rozprężenie mózgu. Po ustąpieniu obrzęku, możliwe jest przywrócenie fragmentu czaszki przez neurochirurga, co wymaga kolejnego zabiegu.

Kraniotomia i trepanacja to dwie różne procedury, które obejmują otwarcie czaszki, ale różnią się metodyką i zastosowaniem. Kraniotomia jest operacją, w której usunięty fragment czaszki jest przywracany na miejsce po operacji, natomiast trepanacja jest operacją, w której usunięty fragment czaszki nie jest przywracany. Trepanacja jest stosowana w celu złagodzenia ucisku wewnątrzczaszkowego lub obniżenia ciśnienia wewnątrzczaszkowego. Z kolei kraniotomia jest bardziej kompleksowym zabiegiem, wykonywanym w celu usunięcia guzów, naprawy uszkodzeń, wszczepienia elektrod lub korzystania z elektrod diagnostycznych w mózgu. Również w trakcie kraniotomii jest łatwiejszy dostęp do mózgu i może być bardziej inwazyjne, niż w przypadku trepanacji.

Kraniotomia to skomplikowany i zaawansowany chirurgiczny zabieg neurochirurgiczny, który wymaga precyzji i doświadczenia ze strony chirurga. Decyzję o przeprowadzeniu kraniotomii podejmuje zawsze lekarz po dokładnej ocenie stanu pacjenta i analizie wyników badań diagnostycznych.