Zaburzenia nastroju u dzieci wyrażają się zazwyczaj inaczej niż u dorosłych. Choć dzieci też doświadczają uczuć smutku czy beznadziei, ich doświadczenia emocjonalne są mniej specyficzne. Zamiast mówić o tym, jak źle się czują, mogą np. rezygnować z zabaw, być łatwiej drażliwe czy płakać bez widocznej przyczyny.

Objawy depresji u dzieci w ogóle nie muszą przypominać tych samych objawów, które pojawiają się u dorosłych. Warto zwrócić uwagę m.in. na:

• Zmniejszenie zainteresowania zabawami i rodzeństwem, wycofanie ze społeczeństwa
• Częste znużenie i katastrofizowanie, dzielenie przydymionego stosunku do życia
• Symptomy somatyczne, czyli bóle brzucha, bóle głowy, problemy z trawieniem
• Często towarzyszące lęki lub problemy z własną wartością.

Depresja u dzieci jest trudniejsza do zdiagnozowania niż u dorosłych, ponieważ dzieci nie zawsze są w stanie wyrazić swoich uczuć słowami. Testy psychologiczne, zwłaszcza te, które pomagają zrozumieć emocje i doświadczenie dziecka, są przydatne w diagnozowaniu zaburzeń nastroju u dzieci. U dzieci przyjmuje się wykorzystywanie np. skali TSD (the schedule for affective disorders and schizophrenia), a także wywiad ze specjalistą i rodzicami dziecka, mający na celu zidentyfikowanie czynników ryzyka lub innych problemów związanych z konkretnym dzieckiem.

Jeśli podejrzewasz, że dziecko cierpi na depresję, staraj się udzielić mu wsparcia. Mów do niego, aby przełamało izolowane zachowania, które mogą być objawem choroby. Powiedz mu, że kochasz je bez względu na to, co się dzieje, i zachęć je do otwarcia się na rozmowę z Tobą lub z innymi, w kwestiach, których się boją lub których są narażone na spodziewane trudne doświadczenia lub kłopoty emocjonalne. Zdarza się, że dzieci potrzebują pomocy specjalisty. Pamiętaj, że to dobry krok w kierunku uzyskania fachowej pomocy i skuteczne usunięcie problemów.

Leczenie depresji u dzieci zwykle polega na połączeniu terapii psychologicznych i farmakologicznych strategii. Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) jest przykładem podejścia kognitywnego, które koncentruje się na myślach i zachowaniach danego dziecka. Farmakoterapia polega na podawaniu dziecku leków antydepresyjnych lub innych leków, które pomogą w leczeniu depresji. Dopiero wtedy dziecko zacznie realizować pełen potencjał i przestać cierpieć z powodu choroby.

Depresja jest jednym z najczęściej występujących zaburzeń psychicznych, które dotyka zarówno mężczyzn, jak i kobiety w różnych grupach wiekowych. Charakteryzuje się uczuciem przygnębienia, smutku, utratą zainteresowania życiem oraz brakiem energii. Osoby cierpiące na depresję często mają trudności w codziennych czynnościach, takich jak wstawanie z łóżka czy koncentracja na zadaniach. Zaburzenia psychiczne mogą jednak przybierać różne formy i objawy. Oprócz depresji, inne często występujące zaburzenia to lęki, zaburzenie afektywne dwubiegunowe, schizofrenia czy zaburzenia osobowości. Wiele osób zmagających się z tymi zaburzeniami spotyka się z brakiem zrozumienia ze strony otoczenia, co pogłębia ich cierpienie. Dlatego ważne jest, aby społeczeństwo zwiększało świadomość na temat tych zaburzeń i udzielało wsparcia osobom borykającym się z nimi. Istotne jest również uzyskanie odpowiedniej pomocy medycznej i terapeutycznej, aby skutecznie zarządzać tymi problemami i poprawić jakość życia. 

Depresja u młodzieży i dzieci to poważne zdrowotne zjawisko, które może powodować znaczne cierpienie emocjonalne i społeczne. W przypadkach zaawansowanej i przewlekłej depresji, leczenie farmakologiczne może być stosowane jako skuteczne narzędzie terapeutyczne. Istnieje wiele rodzajów leków przeciwdepresyjnych, które są dostępne dla dzieci i młodzieży, takie jak selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI) czy trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD). Farmakoterapia powinna być jednak zawsze stosowana w połączeniu z terapią psychologiczną. Ze względu na rozwijający się mózg dzieci i młodzieży, należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania leków przeciwdepresyjnych u tej grupy wiekowej. Wszelkie ryzyka i korzyści stosowania farmakoterapii powinny być dokładnie oceniane przez lekarza, biorąc pod uwagę indywidualne potrzeby pacjenta. Regularna ocena skuteczności i skutków ubocznych leków jest również niezbędna w celu zapewnienia odpowiedniego leczenia.