Włośnica to choroba pasożytnicza wywołana przez tasiemca Diphyllobothrium. Ten pasożyt osiąga długość nawet do 10 metrów i zasiedla przewód pokarmowy człowieka.

Włośnicy można zapobiec poprzez unikanie spożycia surowych lub niedogotowanych ryb, które są żywicielami pośrednimi tasiemca. W obecnej dobie choroba ta występuje rzadko, ale nadal zdarzają się zachorowania w regionach, gdzie jedzenie surowych ryb jest popularne.

W głównej mierze włośnica wywoływana jest przez spożycie surowych lub niedogotowanych ryb, które zawierają larwy tasiemca Diphyllobothrium. Larwy te przenoszone są na człowieka, który jest ostatecznym żywicielem pasożyta. Tasiemiec rozpoczyna swój rozwój w jelitach, gdzie dorosłe osobniki produkują jaja pasożyta.

Objawy włośnicy zwykle nie pojawiają się od razu. Często choroba przebiega bezobjawowo przez dłuższy czas. Pierwsze symptomy pojawiają się po kilku tygodniach lub nawet miesiącach od zakażenia.

Najczęstszymi objawami włośnicy są:

• Bóle brzucha
• Biegunka
• Wzdęcia
• Mdłości i wymioty
• Zmiany w apetycie
• Utrata wagi
• Zawroty głowy lub bóle głowy
• Osłabienie i zmęczenie
• Zmniejszenie ilości witaminy B12 w organizmie, co może prowadzić do anemii

Niektórzy pacjenci mogą doświadczyć widzenia robaków lub ich segmentów w kale.

W przypadku podejrzenia włośnicy, konieczna jest natychmiastowa wizyta u lekarza. Lekarz zwykle zleca badania krwi oraz kału, aby potwierdzić rozpoznanie.

Leczenie włośnicy opiera się przede wszystkim na farmakologicznym zwalczaniu pasożytów. Najczęściej stosowanymi lekami są preparaty oparte na prazykwantelu lub niklozamidzie. Leczenie powinno trwać co najmniej 3 dni.

W przypadku włośnicy, niektóre zioła mogą być skutecznym uzupełnieniem leczenia farmakologicznego. Oswalda stanowczy, jest jednym z najczęściej stosowanych ziół w naturalnej terapii włośnicy. Plantago niemiecka, żeń-szeń i rozmaryn mogą również okazać się pomocne w leczeniu włośnicy.

Najlepszą metodą zapobiegania włośnicy jest unikanie spożycia surowych lub niedogotowanych ryb. Przed spożyciem każdej ryby, należy upewnić się, że została odpowiednio ugotowana lub smażona, co zabiło larwy pasożyta. Warto także spożywać ryby pochodzące z zaufanych źródeł lub świeżo połowione.

Rozpoznanie włośnicy jest oparte głównie na obserwacji klinicznej oraz badaniach laboratoryjnych. W przypadku podejrzenia zakażenia pasożytami, lekarz przeprowadza dokładny wywiad medyczny, w którym pyta o objawy oraz ewentualne narażenie na kontakt z chorobą. Następnie przeprowadza badanie fizykalne, skupiając się na stanie skóry, owłosienia oraz innych części ciała, które mogłyby wskazywać na obecność pasożytów. Podejrzewając włośnicę, lekarz może również zlecić badanie mikroskopowe materiału pobranego z zainfekowanego obszaru skóry. W przypadku dodatniego wyniku badania, konieczne jest dalsze zbadanie stolca w celu potwierdzenia obecności jaj pasożytów. Dodatkowo, pacjent może zostać skierowany na badanie krwi w celu oceny ogólnego stanu zdrowia oraz wykluczenia innych chorób. Ważne jest, aby jak najszybciej zdiagnozować włośnicę i rozpocząć odpowiednie leczenie, aby uniknąć powikłań i zapobiec dalszemu rozprzestrzenianiu się pasożytów. 

Powikłania włośnicy mogą być różnorodne i powodować poważne problemy zdrowotne. Jednym z potencjalnych powikłań jest niedokrwienie jelit, które może prowadzić do martwicy jelit i konieczności przeprowadzenia operacji usunięcia części jelita. Inne powikłania obejmują perforację jelita, która może wymagać natychmiastowej interwencji chirurgicznej, zapalenie otrzewnej, które jest stanem zagrożenia życia, oraz niedrożność jelit, która prowadzi do zatrzymania całkowitego przepływu treści pokarmowych. Możliwe są również infekcje dróg moczowych, skurcze naczyń na skutek niedotlenienia jelit, a także wytworzenie przetoki jelitowej. W niektórych przypadkach może dojść do powikłań związanych z układem oddechowym, takich jak zapalenie płuc. Dlatego ważne jest, aby odpowiednio monitorować objawy włośnicy i natychmiast skonsultować się z lekarzem w przypadku jakichkolwiek komplikacji.