Zakażenie tą bakterią wiąże się ze zwiększonym ryzykiem powstania innych zaburzeń ze strony układu pokarmowego. Objawia się zazwyczaj jako ból w górnej części brzucha połączony z szybkim uczuciem pełności po posiłku, a czasami odczuwanym nawet w trakcie spożywania. Nieleczone zakażenie Helicobacter pylori może prowadzić do poważniejszych schorzeń, m.in. wrzodów żołądka i dwunastnicy, a nawet nowotworów. 

Leczenie skupia się przede wszystkim na zastosowaniu schematu z użyciem środków farmakologicznych. Okazuje się jednak, że dieta nie pozostaje bez znaczenia. Pomaga złagodzić objawy, a dodatkowo stanowi wsparcie dla skuteczności leczenia. Specjaliści podkreślają znaczenie diety lekkostrawnej, w której ogranicza się spożycie przede wszystkim żywności przetworzonej, cukru, a także pikantnych i tłustych dodatków do żywności. Natomiast cenne są tłuste ryby morskie, będące źródłem kwasów omega-3. Zaleca się spożywanie lekkich zup warzywnych i przecierów, a także musów owocowych. Warto też zadbać, by w naszej diecie nie zabrakło chudego nabiału i mięsa. 

Wspomagająco będą działać dodatki, takie jak imbir, żeń-szeń, kurkuma i oregano, które wykazują pozytywny wpływ na sprawne funkcjonowanie układu pokarmowego, działają antybakteryjnie i przeciwzapalnie. 

W przebiegu dolegliwości zapalnych objawy nasilają się okresowo. Zdarza się, że ustępują one prawie całkowicie, dając pozorny efekt powrotu do zdrowia. Do najczęściej wymienianych zaburzeń w tej grupie zaliczymy chorobę Leśniowskiego-Crohna oraz wrzodziejące zapalenie jelita grubego. W leczeniu oraz diecie głównym celem jest zapobieganie niedoborom jakościowym i ilościowym, a także poprawa jakości życia chorego. 

Najważniejsza zasada mówi, że dieta powinna być ustalana indywidualnie, biorąc pod uwagę zaostrzenie choroby, indywidualne tolerancje pokarmowe, stan odżywienia organizmu i niedobory kluczowych składników. Dokuczliwe objawy występują najczęściej po spożyciu pokarmów zawierających laktozę, nierozpuszczalne cukry, wysokie ilości błonnika, a także posiłków ciężkostrawnych. Szczególnie w okresach zaostrzenia choroby zaleca się spożywanie pokarmów, które szybko są usuwane z jelit, wspomagają ich regenerację i przyspieszają wycofanie objawów. 

W grupie produktów wykluczonych najczęściej pojawiają się potrawy smażone, sery pleśniowe, napoje gazowane, gruboziarniste kasze i makarony, ciemne pieczywo. Z kolei osoby dotknięte chorobami zapalnymi jelit, najczęściej dobrze tolerują pieczone i gotowane potrawy, chude wędliny, biały ryż, gotowane warzywa i oleje roślinne.

Zespół jelita drażliwego dotyczy zarówno jelita cienkiego, jak i grubego. Ból brzucha i zmiana rytmu wypróżnień to główne objawy towarzyszące temu schorzeniu. Z racji tego, że przyczyny zaburzenia nie są poznane - nie istnieje skuteczny sposób leczenia. To jedna z tych przypadłości, w której dieta stanowi jedyny czynnik mogący ograniczyć występowanie dokuczliwych objawów. Może ona wiązać się ze wzmocnioną reakcją na stresujące bodźce, jednak grupa możliwych przyczyn nie została do końca określona.

Bardzo ważne jest spożycie odpowiedniej ilości błonnika rozpuszczalnego, obecnego w świeżych warzywach, owocach, otrębach. Stosuje się również tzw. dietę Low FODMAP. W tej grupie produktów znajdują się: marchew, pomidory, ogórki, banany, winogrona, mleko roślinne, drób, jaja, ryby. Przez pierwsze kilka tygodni spożywa się wyłącznie produkty o niskiej zawartości FODMAP, następnie stopniowo wprowadza się te o wyższej wartości, a w ostatnim etapie o dużej zawartości FODMAP. Dzięki temu będziemy w stanie wykluczyć na stałe z diety te składniki, które powodują objawy. Zespół jelita drażliwego charakteryzuje się łagodnym przebiegiem, jednak ograniczenie symptomów pozwala znacznie poprawić komfort życia.