Ciężko jest stwierdzić, co dokładnie powoduje problemy z erekcją. Zazwyczaj wynikają one z kombinacji czynników, w tym czynników psychologicznych i fizycznych. Poniżej przedstawiamy najczęstsze przyczyny zaburzeń erekcji:

1. Otępienie - osoby zmagające się z otępieniem, zwłaszcza w podeszłym wieku, mogą doświadczać problemów z erekcją.
2. Niska samoocena - wątpliwości dotyczące atrakcyjności, braku pewności siebie, lęki przed odrzuceniem ze strony partnera lub niepowodzeniem w łóżku, mogą wpłynąć na problemy z erekcją.
3. Problemy emocjonalne - lęki, stres, depresja, problemy z życiem osobistym i pracy, a także problemy w relacjach mogą wpłynąć na zaburzenia erekcji.
4. Proces starzenia - z wiekiem mężczyźni mogą mieć trudności z osiągnięciem lub utrzymaniem erekcji.
5. Czynniki fizyczne - wypadki, choroby, urazy w okolicy miednicy, cukrzyca, nadciśnienie, choroby serca, problemy hormonalne, a także nadużywanie substancji odurzających lub alkoholu.

Zaburzenia erekcji to problem, który dotyczy nie tylko starszych mężczyzn. Około 20% mężczyzn w wieku 18-40 lat zgłasza problemy z osiągnięciem bądź utrzymaniem erekcji. Najczęstsze przyczyny problemów z erekcją u młodszych mężczyzn to takie rzeczy jak stres, lęki, problem z niską samooceną lub problemy emocjonalne związane z potrzebami partnera.

Jeśli doświadczasz problemów z erekcją, pamiętaj, że istnieją sposoby radzenia sobie z tym problemem. W pierwszej kolejności skonsultuj się ze swoim lekarzem rodzinnym lub seksuologiem, który pomoże Ci zdiagnozować przyczynę problemu i zaproponować odpowiednie leczenie lub terapię.

Zaburzenia erekcji to zazwyczaj mieszanka czynników fizycznych i psychologicznych. Do czynników fizycznych zaliczyć można takie rzeczy jak choroby serca, cukrzyca - sprawdź nasz kurs żywienie w cukrzycy typu II, wysokie ciśnienie krwi, choroby nerek lub wątroby, choroby nerwowo-mięśniowe, nadużywanie alkoholu, papierosów, jak i niektóre leki przeciwnadciśnieniowe czy antydepresanty.

Do czynników psychologicznych natomiast zaliczamy takie rzeczy jak stres, lęk, depresję, problemy z samooceną, problemy w relacjach oraz traumatyczne doświadczenia mieszczone, które wpływają na nasze zdrowie psychiczne.

Wirus COVID-19 wykazuje działanie na układ sercowo-naczyniowy, co w konsekwencji może prowadzić do zaburzeń erekcji. Poza tym, stosowanie niektórych leków przeciw COVID-19 (np. hydroksychlorochina) może prowadzić do różnych skutków ubocznych, w tym do zaburzeń erekcji.

Leczenie zaburzeń erekcji zależy od przyczyn problemów, wieku pacjenta oraz jego stanu zdrowia ogólnego. W wielu przypadkach leczenie polega na zmianie stylu życia, wyeliminowaniu stresu z życia, regulacji spożycia alkoholu i papierosów, a także wdrożeniu programu ćwiczeń fizycznych.

Zaburzenia erekcji leczy się także lekami, takimi jak inhibitory fosfodiesterazy typu 5 (PDE5i), które są łatwe w użyciu, ale skuteczne jedynie po uprzedniej stymulacji seksualnej. Dodatkowo, w ramach terapii lekowej stosuje się także substancje zwężające naczynia krwionośne i poprawiające krążenie krwi.

Alternatywną metodą leczenia są także terapie behawioralne, których celem jest nauka technik relaksacji, opanowywanie stresu oraz budowanie pewności siebie. Terapie behawioralne obejmują różne techniki psychoedukacyjne, takie jak techniki relaksacyjne, uważność czy medytacja.

W cięższych przypadkach zaburzeń erekcji, kiedy inne metody leczenia okazują się nieskuteczne, może być konieczne leczenie farmakologiczne bądź chirurgiczne.

Zaburzenia erekcji (inaczej nazywane impotencją) to stan, w którym mężczyzna ma trudności w uzyskaniu lub utrzymaniu erekcji wystarczającej do satysfakcjonującego stosunku seksualnego. Istnieją różne przyczyny zaburzeń erekcji, w tym czynniki fizyczne, psychologiczne i styl życia. Czy zaburzenia te można wyleczyć, zależy od przyczyny oraz indywidualnej sytuacji pacjenta. Oto kilka kluczowych aspektów:

1. Leczenie przyczyn fizycznych: Jeśli zaburzenia erekcji wynikają z przyczyn fizycznych, takich jak choroby serca, cukrzyca, nadciśnienie, otyłość czy zaburzenia hormonalne, to wyleczenie tych schorzeń lub ich kontrola może poprawić funkcję erekcji. W niektórych przypadkach leczenie farmakologiczne lub procedury medyczne mogą być skuteczne.
2. Leczenie przyczyn psychologicznych: Zaburzenia erekcji mogą być również spowodowane czynnikami psychologicznymi, takimi jak stres, lęk, depresja czy problemy w związkach. Terapia psychologiczna, w tym terapia seksualna lub terapia poznawczo-behawioralna, może pomóc w rozwiązaniu problemów psychicznych i poprawić funkcję erekcji.
3. Leki na zaburzenia erekcji: Istnieją leki, takie jak sildenafil (Viagra), tadalafil (Cialis) czy vardenafil (Levitra), które są skuteczne w leczeniu tymczasowych zaburzeń erekcji. Leki te pomagają zwiększyć przepływ krwi do prącia, co ułatwia uzyskanie i utrzymanie erekcji. Jednak nie są one odpowiednie dla wszystkich pacjentów i wymagają konsultacji z lekarzem.
4. Zmiany stylu życia: W niektórych przypadkach poprawa stylu życia, takie jak zdrowa dieta, regularna aktywność fizyczna, rzucenie palenia i ograniczenie spożycia alkoholu, może poprawić funkcję erekcji.
5. Pomoc psychologiczna i wsparcie: Zaburzenia erekcji mogą wywoływać znaczny stres i wpływać na jakość życia. Warto poszukać wsparcia psychologicznego lub terapeutycznego, aby radzić sobie z emocjonalnymi aspektami tego problemu.

Warto podkreślić, że leczenie zaburzeń erekcji jest indywidualne i zależy od przyczyn i potrzeb każdego pacjenta. W niektórych przypadkach impotencję można całkowicie wyleczyć, podczas gdy inni pacjenci mogą wymagać długoterminowej terapii lub wsparcia. W każdym przypadku najlepiej jest skonsultować się z lekarzem lub specjalistą ds. zdrowia seksualnego, który pomoże określić odpowiednie podejście do leczenia.

Problemy z erekcją to powszechny problem, który może wpłynąć na jakość życia mężczyzny i jego partnera. Choć przyczyny tych zaburzeń są złożone i wymagają różnorodnej diagnozy, warto wiedzieć, że istnieją sposoby leczenia, które pomagają mężczyznom poradzić sobie z tym problemem.

Jeśli doświadczasz problemów z erekcją i chcesz zacząć leczyć te zaburzenia, najlepiej skonsultuj się ze swoim lekarzem rodzinnym lub specjalistą ds. seksuologii.