Wiele z ziół ma właściwości lecznicze. Pomagają one również łagodzić przeróżne dolegliwości. Najpopularniejsze rośliny lecznicze to:

• rumianek -jest słynny ze swoich licznych leczniczych właściwości, zawiera cenne substancje, które bardzo rzadko posiadają inne rośliny. Jest bogaty m.in. we flawonoidy, spiroeter, fenolokfwasy, fitosterole, poliacetyleny, garbniki katechinswe, gorycze, związki kumarynowe oraz śluzowe, cholinę, witaminę C, sole mineralne. Rumianek posiada właściwości przeciwzapalne, przyspieszające gojenie ran, rozkurczające, dezodoryzujące, przeciwbakteryjne. Jest polecany szczególnie w przypadku dolegliwości związanych z układem pokarmowym. Ponadto sprawdza się przy wzdęciach, skurczach żołądka , stanach zapalnych żołądka, zapaleniach jelit. Stosowany zewnętrznie pomaga natomiast przy stanach zapalnych skóry, błon śluzowych. Wykorzystywany może być także w leczeniu bakteryjnych schorzeń skóry, jamy ustnej, czy w formie inhalacji przy stanach zapalnych dróg oddechowych,
• dziurawiec pospolity - nazywany jest również zielem świętojańskim. Rośnie dziko na polanach, łąkach, zaroślach, skrajach lasów. Słynie ze swojego szerokiego zastosowania. Dziurawiec zwyczajny zawiera między innymi flawonoidy, hyperozyd, kwercetynę, rutynie, hyperforynie. Dzięki temu wykazuje działanie moczopędne, antybiotyczne, przeciwbiegunkowe. W dziurawcu znajdują się także olejki eteryczne, kwasy organiczne, żywice, sole mineralne, cukry, pektyny, choliny, witaminy A i C.
• mięta - wpływa pozytywne na podrażnienia układu pokarmowego. Ponadto Wykazuje działanie rozkurczające mięśnie gładkie przewodu pokarmowego. To roślina niezastąpiona w leczeniu problemów trawiennych, do których należą wzdęcia czy zaparcia.
• pokrzywa - to bogate źródło wielu cennych substancji odżywczych. Zawiera między innymi wapń, magnez, żelazo, krzem, witaminy A, C, E, K. Dzięki temu znajduje zastosowanie w leczeniu wielu schorzeń. Stosowanie pokrzywy jest szczególnie wskazane przy dolegliwościach z układem krążenia, reumatyzmem, zapaleniem stawów. Wyciągi z pokrzywy są także polecane na zdrowie włosów, skóry, paznokci. Wpływają także korzystnie na prostatę i układ odpornościowy. Ponadto stosowanie pokrzywy jest pomocne w przypadku zaburzeń pracy serca, nieprawidłowego funkcjonowaniu układu ruchu, oddechowego, odpornościowego. Wyciągi z jej korzenia wpływają pozytywnie na kondycję skóry. 
• mniszek lekarski - jego korzeń wspomaga oczyszczanie organizmu, a także ma pozytywny wpływ na zdrową skórę. Stosuje się go również w celu wspomagania wątroby oraz jej detoksykacji. Dzięki temu, że korzeń mniszka zawiera ok.40% suchej masy inuliny jest bardzo dobrym pożywieniem dla mikroorganizmów. Ponadto inulina pomaga ustabilizować poziom cukru we krwi. Spowalnia wchłanianie cukru z pożywienia do krwi oraz obniża indeks glikemiczny spożytych produktów. Przyczynia się do obniżenia poziomu glukozy we krwi. Stosowanie mniszka lekarskiego jest, więc korzystne dla diabetyków. Mniszek lekarski ma również działanie moczopędne. Pomaga także nerkom radzić sobie z infekcjami w drogach moczowych. Wykorzystywany jest przy problemach z trawieniem oraz metabolizmem. Stymuluje wydzielanie żółci. Wpływa na usprawnienie perystaltyki jelit. 
• krwawnik - wykazuje działanie przeciwskurczowe, przeciwzapalne, robakobójcze, wiatropędne. Ponadto posiada właściwości żółciopędne, wpływa na poprawę przemiany materii, pobudza pracę żołądka, metabolizm, a także udrażnia drogi moczowe oraz zapobiega kamicy nerkowej. Stosuje się go również przy dolegliwościach kobiecych do których należą m.in. nieregularny cykl menstruacyjny, bóle brzucha, stan zapalny pochwy, upławy, nieprzyjemne objawy menopauzy, stany zapalne macicy, jajników. Krwawnik pospolity wykazuje także działanie odmładzające i wybielające.
• liście melisy - są bogate w olejki eteryczne. Zawierają one m.in. garbniki, terpeny, eugenol. Posiadają działanie łagodzące, kojące, rozluźniające, przeciwskurczowe. Chroni żołądek oraz wykazuje działanie przeciwzapalne. Pomaga tonizować mięśnie żołądka oraz jelit w dolnej części brzucha. Ochrania błonę śluzową jelit. Polecana jest osobom zmagającym się z gazami oraz wzdęciami żołądkowo-jelitowymi.
• babka lancetowata - łagodzi dolegliwości żołądkowe takie jak zaburzenia trawienia, zaburzenia przemiany materii czy podrażnienia. Ponadto wykazuje działanie przeciwzapalne i rozkurczające. Dzięki zawartości związków garbnikowych działa ściągająco na błonę śluzową żołądka, a także zmniejsza jej przekrwienie. Babkę lancetowatą wykorzystuje się również w łagodzeniu nieżytów górnych dróg oddechowych. Zwalcza kaszel oraz podrażnienie gardła. Stosuje się ją również przy problemach z odkrztuszaniem. 
• lipa - pochodzi z rejonu umiarkowanej strefy półkuli północnej. Wykazuje właściwości przeciwzapalne i osłaniające. Związki śluzowe wykazują natomiast działanie osłaniające, powlekające oraz zmiękczające. Łagodzi kaszel i koi ból jamy ustnej i gardła.
• glistnik jaskółcze ziele - ma działanie silnie uspokajająco, nasennie, obniża napięcie mięśni gładkich i prążkowanych. Zmniejsza także ich pobudliwość oraz hamuje skurcze (widoczne uczucie odprężenia), obniża napięcie mięśni naczyń krwionośnych, powoduje ich rozszerzenie, obniża ciśnienie krwi, ułatwia oddychanie, działa przeciwbólowo, przeciwuczuleniowo, znieczulająco, moczopędnie, przeciwobrzękowo, przeciwwirusowo, przeciwpierwotniakowo, przeciwbakteryjnie, przeciwgrzybiczo, silnie żółciopędnie, żółciotwórczo, przeciwzapalnie i przeciwnowotworowo.

Zioła są wykorzystywane i uprawiane już od wieków. Wykazują działanie leczenia, zapobiegające różnym schorzeniom, uspokajające. To naturalne wsparcie dla naszego organizmu. 

Niektóre z nich wykazują silne działanie, które w nadmiarze może wywołać niepożądane efekty. Warto, więc przyjmowanie ziół skonsultować z lekarzem, a także zapoznać się z ich działaniem. Dzięki platformie edukacyjnej BezTabletek można poszerzyć swoją wiedzę na temat ziół. Zawiera ona szkolenia z zakresu właściwości leczniczych wykorzystywanych roślin, fitoterapii (leczenia ziłami), przeciwwskazań i możliwych reakcjach alergicznych.

Zioła nasercowe (konwalia, naparstnica wełnista) i obniżające ciśnienie (głóg, jemioła, kozłek lekarski) powinno się stosować wyłącznie po konsultacji z lekarzem.

Warto wiedzieć, że rozmaryn i tymianek po dłuższym czasie wywołują bóle głowy, złe samopoczucie oraz podrażniają nerki.

Osoby zmagające się z  problemami z układem pokarmowym w przypadku poważnych stanów złego wchłaniania i niedożywienia, raka żołądka, niedrożności dróg żółciowych, czy rak dróg żółciowych powinny uważać na preparaty ziołowe.

Ponadto nie należy łączyć np. diuretyków z ziołami moczopędnymi, ponieważ taka kombinacja może prowadzić do hipokalemii (stan objawiający się oszołomieniem, słabością mięśni i nieregularnym biciem serca, a czasem nawet zatrzymaniem oddechu). Przyjmując leki rozrzedzające krew, do których należy m.in aspiryna, wyłącznie po konsultacji z lekarzem można stosować czosnek, miłorząb, imbir, korę wierzby.

Pamiętać warto również o odstawieniu ziół przeciwzakrzepowych na 7-10 dni przed pójściem do szpitala na operację.

Niebezpieczne w ciąży są natomiast rośliny wpływające na kurczliwość mięśni macicy(glistnik, krwawnik). Na płód szkodliwie działają m.in żeń-szeń, chmiel, arcydzięgiel, rozmaryn, cząber, tymianek.

Kobiety w ciąży powinny także unikać środków przeczyszczających oraz wykazujące właściwości moczopędnych (aloes, kruszyna pospolita, rabarbar dłoniasty, szakłak amerykański, senes, rzewień), grozi to przekrwieniem narządów w obrębie miednicy.

Zioła powinno się zbierać w dni pogodne oraz suche. Zazwyczaj zbioru dokonuje się wczesnym przedpołudniem (rośliny obsychają wtedy z rosy).

Liście natomiast najlepiej zbierać przed lub po kwitnieniu, a kwiaty zbiera się tuż przed kwitnieniem albo w w pełni kwitnienia.  Owoce zbieraj wtedy, kiedy są dojrzałe. Kłącza i korzenie wykopuje się na jesieni lub wczesną wiosną.