Homeopatia powstała na przełomie XVIII i XIX wieku. Za jej twórcę uważa się niemieckiego lekarza Samuela Hahnemanna. Stosował on zioła oraz inne naturalne składniki do leczenia różnych jednostek chorobowych.Leki homeopatyczne to środki czerpiące z zasady simile, czyli podobieństwa. W leczeniu tą metodą wykorzystuje się działanie np. ziół, które rozcieńczone dadzą takie same objawy jak choroba, przez co wykażą swoje lecznicze właściwości.

Działanie leków homeopatycznych można wytłumaczyć np. na przykładzie krojenia cebuli. Sok wyciśnięty ze świeżo krojonej cebuli podrażnia błony śluzowe w nosie, w wyniku czego kichamy, łzawią nam oczy, czy pojawia się katar (można też w ten sposób sztucznie wywołać katar). Patrząc na to z drugiej strony substancja czynna zawarta w soku z cebuli jest świetny lekiem na katar czy kaszel. Z tego powodu podaje się choremu rozcieńczony sok z cebuli (bardzo często z dodatkiem cukru). Właśnie w tym wypadku cebula jest zarówno przyczyną powstawania kataru oraz lekiem na jego objawy.

W ten sposób działają preparaty lekarskie w homeopatii.

Leki homeopatyczne są środkami czerpiącymi z zasady podobieństwa (simile). W leczeniu tą metodą wykorzystuje się działanie substancji leczniczej np. ziół. Rozcieńczone dają takie same objawy jak choroba, a a dzięki temu wykazują lecznicze właściwości. Wyróżnić można trzy rodzaje leków homeopatycznych:

• leki roślinne,
• leki zwierzęce,
• leki mineralne.

Leki roślinne to najczęściej nalewkami albo maceraty roślin w alkoholu. Leki pochodzenia zwierzęcego to natomiast nic surowiec pochodzenia zwierzęcego, np. jad. Leki mineralne to inaczej mówiąc sole mineralne, takie jak m.in wapń, związki siarki , które można podawać i przyjmować w różnych formach.

Zadaniem leków w homeopatii jest wyleczenie objawów, a nie samej choroby. Leczenie homeopatycznie nie jest przeznaczone do leczenia trwałych zmian w organizmie. Należy wiedzieć, że lekami homeopatycznymi nie wyleczy się zawału serca, zapalenia wyrostka robaczkowego albo złamania kości. Z powodzeniem można jednak leczyć np. choroby narządów ruchu, stany zapalne układu moczowego, zapalenie zatok, neuralgie, migreny, choroby układu oddechowego, czy choroby skóry.

Indywidualizacja leczenia jest jedną z najważniejszych zasad obowiązujących w homeopatii. Homeopata (osoba zajmująca się leczeniem zgodnie z zaleceniami medycyny niekonwencjonalnej) zawsze podchodzi indywidualnie do pacjenta. Bierze pod uwagę jego własny sposób reagowania na leczenie, ponieważ nie sama choroba, z którą się zmagamy jest tu najważniejsza, a sposób w jaki na nią reagujemy. 

Zobrazować to można na przykładzie kataru. Jest on konkretną dolegliwością, ale dla homeopaty sama informacja, że pacjent zmaga się z katarem nie jest wystarczająca. Musi on podać dokładnie wszystkie detale, które są powiązane z pojawieniem się kataru. Ważne jest tutaj to w jaki sposób katar się objawia, a także co mu towarzyszy np. czy wydzielina jest wodnista oraz przezroczysta czy gęsta, albo trudna do usunięcia, czy nos jest zapchany, drożny, czy wyciek ma charakter podrażniający lub łagodny. Ponadto ważny jest również kolor wydzieliny, jej konsystencja oraz rodzaj wycieku. Istotną rolę odgrywają także okoliczności poprawy albo pogorszenia stanu chorego pod wpływem działania czynników zewnętrznych,

Jeśli mamy poczynienie z chorobami przewlekłymi, tego typu informacji jest o wiele więcej. Terapia homeopatyczna wymaga przeprowadzenia z chorym dokładnego wywiadu.

Poznaj i zdobądź najnowszą wiedzę z zakresu profilaktyki zdrowia! Zapraszamy cię do dołączenia do platformy Bez Tabletek. W przeciwieństwie do innych tego typu platform nie musisz się martwić o dokonywanie co miesięcznych opłat. Jedna płatność = dożywotni dostęp.