Jednym z wirusów, które mogą powodować niebezpieczne skutki jest EBV, czyli Epsteina-Barr - zawiera on materiał genetyczny DNA. Nadmieńmy, że należy do grupy wirusów opryszczki. Zakażenia EBV są bardzo częstym zjawiskiem i zdecydowana większość z nas zarazi się w różnym momencie swojego życia. Najczęściej do zakażenia dochodzi poprzez ślinę, czyli w czasie pocałunku, picie z jednej szklanki oraz korzystanie z tych samych sztućców lub talerzy. Mniej częstymi, ale jednak możliwymi drogami zakażenia, jest kontakt z zakażoną krwią lub nasieniem. 

W grupie objawów znajdą się: gorączka, wysypka, uczucie zmęczenia, brak apetytu, ból gardła, problemy z przełykaniem oraz powiększone węzły chłonne. Nie występują one bezpośrednio po zakażeniu, ale po upływie kilku tygodni. Ustąpienie objawów nie oznacza jednak, że pozbyliśmy się wirusa na stałe. Pozostaje on w organizmie w formie nieaktywnej i może ujawnić się w dowolnym momencie. 

Diagnozę potwierdza się na podstawie testów pozwalających wykryć przeciwciała. Warto podkreślić, że nie istnieje skuteczny lek stosowany przeciwko EBV. Jedyną drogą jest leczenie objawowe, czyli unikanie wzmożonego wysiłku fizycznego, stosowanie leków pozwalających zredukować ból i gorączkę.

Powszechnie znaną grupą wirusów są te, które wywołują zapalenie wątroby - najczęściej spotykane to HAV, HBV oraz HCV. 

• Wirusowe zapalenie wątroby typu A jest najczęściej spotykanym z tej grupy głównie ze względu na łatwość zakażenia. Zdecydowana większość przypadków jest skutkiem zakażenia drogą pokarmową i zazwyczaj powoduje ostre zapalenie wątroby. Skutecznym sposobem zapobiegania jest szczepienie przeciwko WZW A, jednak nie ma leku, który skracałby czas trwania choroby. Zazwyczaj ustępuje ona samoistnie po upływie kilku miesięcy.
• Wirusowe zapalenie wątroby typu B może wystąpić wskutek przerwania ciągłości tkanek i kontaktu z zakażonymi wydzielinami, używanie zanieczyszczonych igieł i strzykawek, zakażony sprzęt medyczny, wspólne korzystanie ze środków higieny osobistej, a także w trakcie porodu, gdy dochodzi do przeniesienia wirusa z matki na dziecko. W przypadku ochrony przed WZW B również mamy możliwość skorzystania ze szczepionki, a podstawą jest dbałość o przestrzeganie zasad higieny. W leczeniu stosuje się środki farmakologiczne, a równie istotne jest dbanie o odpowiednie odżywienie i nawodnienie organizmu. Do pełnego wyleczenia dochodzi w większości przypadków.
• Wirusowe zapalenie wątroby typu C przebiega zazwyczaj bezobjawowo, z tego względu może być niebezpieczne w skutkach. Dopiero symptomy niewydolności wątroby mogą wskazać na obecność zakażenia. Często przybiera ono postać przewlekłą, a w efekcie może prowadzić do marskości lub nowotworu wątroby. Do transmisji wirusa może dojść podczas pobierania krwi, zabiegów endoskopowych oraz stomatologicznych. Istotne, że nie istnieje szczepionka chroniąca przed WZW C. 

Półpasiec wywołuje dokładnie ten sam wirus, który odpowiada za ospę wietrzną. Objawia się jako zapalenie nerwu i unerwionej przez niego skóry. Nietrudno zarazić się półpaścem - wystarczająca jest droga kropelkowa, by mogło dojść do zarażenia. W praktyce oznacza to, że kichnięcie może zakończyć się zakażeniem. Szczególną ostrożność powinny zachować osoby o obniżonej odporności i wszyscy ci, którzy nie chorowali jeszcze na ospę wietrzną. 

Pierwszym objawem jest odczuwanie bólu, a kilka dni później pojawienie się wysypki w miejscu dotkniętym chorobą. Najczęściej występuje ona na tułowiu, wyłącznie po jednej stronie ciała. Leczenie zazwyczaj pozwala osiągnąć zadowalające efekty, jednak należy mieć świadomość, że zakażenie może prowadzić do groźnych powikłań. W tej grupie znajdą się m.in. zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, porażenie nerwów oraz zajęcie organów wewnętrznych.